минский фестиваль коллективный автор: Фестиваль одного стихотворения. Призеры.
Самым юным призером Фестиваля одного стихотворения оказалась 15-летняя Мария Малиновского из Гомеля.
Лучшее стихотворение, собравшее больше всего призов, было представлено Сержуком Сысом, который участвовал в фестивале впервые.
Встретимся через год.
Редактор литературного журнала «Точка Зрения»,
Георгий Бартош
|
Фестиваль одного стихотворения. Призеры
2010Ольга Сергеевна Злотникова (Badtime), Минск, приз Наталлi Капы, «Снегурочка» |Мария Юрьевна Малиновская (Апрель), Гомель, приз Людмилы Рублевской, «Калядны сон » |Андрей Сузинь (Benzin), Менск, приз Сергея Пукста, «Бяз трох хвiлiн дванаццаць» |Віталій Анатольевіч Быль (Bulbaed), Нясвіж/Мiнск, приз Виктора Шнипа, «У гразі загразае снежань» |Маргарыта Аляшкевiч (Вегетарыянец), Менск, приз Андрея Хадановича, «Вяпрук з каленаў бруд абтрос… » |Анастасія Грышчук (Ластаўка), Менск, приз Адама Глобуса, «У ноч калядную Дзяды Збіраюць…» |Сяржук Сыс (Вясковец), Менск, призы Юрия Сапожкова и Дмитрия Строцева, «ЗІМОВЫМ ШЛЯХАМ» |Сяржук Сыс (Вясковец), Менск, призы Юрия Сапожкова и Дмитрия Строцева, «ЗІМОВЫМ ШЛЯХАМ»
Ольга Сергеевна Злотникова (Badtime), Минск, приз Наталлi Капы, «Снегурочка»
Мария Юрьевна Малиновская (Апрель), Гомель, приз Людмилы Рублевской, «Калядны сон »
Пакуль ты молiшся, ён будзе жыць.
Ён будзе жыць, пакуль ты молiшся.
I лёд на бледным, як твой твар, Сажы
Пад iм не у’схлiпне, не праломiцца.
Пакуль ён молiцца, ты будзеш жыць.
Ты будзеш жыць, пакуль ён молiцца.
I у’ вашай хаце у’ срэбранай глушы
Дзiця народзiцца.
будзе жыць. Андрей Сузинь (Benzin), Менск, приз Сергея Пукста, «Бяз трох хвiлiн дванаццаць»
Адчыняю акно
(Холад сьцiскае горла).
Паветра рэжа
Бяздушным лязом
Карнiз.
Колькi словаў
I думак
У гэтым годзе памёрла!
Выкiдаю
Яго праз акно
I гляджу ўнiз.
А за годам
Ляцiць
Каханьне,
Надзея
I тое,
Чым я дыхаў, -- усё ў адзiн
Вынiшчальны экстаз…
Часам
Са сьмецьцем
Выносiцца
Нешта сьвятое,
Каб нашчадкi знайшлi
I ня звалi
Бязбожнымi
Нас.
БЕЗ ТРЕХ МИНУТ ДВЕНАДЦАТЬ
Открываю окно
(Горло совсем осипло).
Воздух
Бездушным лезвием
Режет карниз.
Сколько слов
И мыслей
В этом году погибло!
Бросаю
Его в окно
И смотрю вниз.
А за годом летит
Любовь,
Надежда,
И то,
Чем дышал я, -- в один
Раскаленный экстаз…
С мусором
Часто
Выносят
И что-то святое,
Чтоб потомки нашли
И не звали
Безбожными
Нас. Віталій Анатольевіч Быль (Bulbaed), Нясвіж/Мiнск, приз Виктора Шнипа, «У гразі загразае снежань»
Маргарыта Аляшкевiч (Вегетарыянец), Менск, приз Андрея Хадановича, «Вяпрук з каленаў бруд абтрос… »
Вяпрук з каленаў бруд абтрос
і мовіў да мяне:
“Хоць сто разоў кажы – Хрыстос,
ды праўда ў ветчыне!
Радзіўся Збаўца, скажаш ты
і мне падорыш крук…” –
і слёзы тут, бы твой бурштын,
раняе ў гной вяпрук.
Што з хлеўка брама ў рай вядзе,
яму падзі скажы –
раве й ня есць каторы дзень,
пабачыўшы нажы.
Анёлкаў зграя ў правадох
развучвае харал –
вяпрук салюе: “Шчэ ня здох,
нясі хутчэй кінжал!
Вяндліна, сальца, кумпячок,
кравянка? – ды бяры!
Што стаў, табе не маніць зрок –
Каляды на двары!”
На Шчодрык будзе цішыня.
Да ранку Зюзя-дзед
між зор ганяе на санях –
цягні, вяпрук, як след.
А зоркі – ведаеце хто?
не пара й не туман –
іх высякае капытком
свінячы атаман… Анастасія Грышчук (Ластаўка), Менск, приз Адама Глобуса, «У ноч калядную Дзяды Збіраюць…»
Сяржук Сыс (Вясковец), Менск, призы Юрия Сапожкова и Дмитрия Строцева, «ЗІМОВЫМ ШЛЯХАМ»
Над стрэхамі хат завіруха гудзе,
Ні пеўня, ні брэху нячутна нідзе,
Ваколіцы цемра хавае.
Трашчаць у мароза на гострых зубах
Бярвёны прамерзлыя ў стылых зрубах
Ды сьнег пад падэшвай сьпявае.
А вокны з карункавым матавым шклом
Так дражняць,
так вабяць вячорным сьвятлом,
Нібыта зайсьці запрашаюць.
Па хатах плыве п’янкі водар куцьці,
Такі, што карціць проста ўзяць ды зайсьці,
І ногі свой бег прыпыняюць…
Знаёмая змалку дарога дамоў
Наўскос перасыпана пылам сьнягоў,
І я, разам з Гердай і Каем,
Занесеным шляхам пакрочу далей,
Туды, дзе ў няіснасьці белых завей
Мяне мой прытулак чакае. Сяржук Сыс (Вясковец), Менск, призы Юрия Сапожкова и Дмитрия Строцева, «ЗІМОВЫМ ШЛЯХАМ»
Над стрэхамі хат завіруха гудзе,
Ні пеўня, ні брэху нячутна нідзе,
Ваколіцы цемра хавае.
Трашчаць у мароза на гострых зубах
Бярвёны прамерзлыя ў стылых зрубах
Ды сьнег пад падэшвай сьпявае.
А вокны з карункавым матавым шклом
Так дражняць,
так вабяць вячорным сьвятлом,
Нібыта зайсьці запрашаюць.
Па хатах плыве п’янкі водар куцьці,
Такі, што карціць проста ўзяць ды зайсьці,
І ногі свой бег прыпыняюць…
Знаёмая змалку дарога дамоў
Наўскос перасыпана пылам сьнягоў,
І я, разам з Гердай і Каем,
Занесеным шляхам пакрочу далей,
Туды, дзе ў няіснасьці белых завей
Мяне мой прытулак чакае.
Код для вставки анонса в Ваш блог
| Точка Зрения - Lito.Ru
минский фестиваль коллективный автор: Фестиваль одного стихотворения. Призеры. Сборник стихов.
призёры Фестиваля одного стихотворения
25.01.10 |
Fatal error: Uncaught Error: Call to undefined function ereg_replace() in /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/fucktions.php:275
Stack trace:
#0 /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/sbornik.php(200): Show_html('\r\n<table border...')
#1 {main}
thrown in /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/fucktions.php on line 275
|
|