минский фестиваль коллективный автор: Фестиваль одного стихотворения. Лауреаты.
Данная публикация представляет лауреатов Фестиваля одного стихотворения, финальный вечер которого состоялся 26 декабря в Минске.
http://lito1.ru/news/1699
http://lito1.ru/news1.php?nid=1734
По условиям фестиваля члены жюри выбирают пять лучших стихотворений, один автор из пяти получает именной приз члена жюри.
Призеры будут предствалены в отдельной публикации.
Поскольку произведение лауреата фестиваля Сергея Календы (Марцін Ідэн), Менск, «Урачыстая эпапея майго жыцця… » слишком объемное и у нас на странице не помещается, Вы можете прочитать его, пройдя по ссылке
http://beatnik-kalenda.livejournal.com/37526.html
Редактор литературного журнала «Точка Зрения»,
Георгий Бартош
|
Фестиваль одного стихотворения. Лауреаты
2010Анна Александровна Кругликова (Рыжик), Москва, «Первоснежное» |Таня Бородуля (Анісся Марс ), ТЗ, Минск, «Калядны верш » |Кацярына Макарэвiч (Кася Студзень), Менск, «чакаю снегу…» |Светашёва Таня "Ассоль" (Qwerty), Т.З. Минск, «снег бесполезный, сыпучий, нелипкий…» |Аляксей Стрэльнікаў (Максудаў), Минск, «важна спыніцца ў тую хвіліну…» |Павал Хадзiнскi (Стальныя дзьверы), Менск, «Скрозь жоўтае cлухаеш няўважліва…» |Яков Ерманок (Янка Гародня), ТЗ, Гродно, «Вот и зима» |Валерыя Кустава (Улад Рака), Менск, «Хрумсткі калядны снег…» |Инесса Ганкина (Путник), Минск, «Возвращение» |Уладзімір Плавінскі (Уладзімір Буслаў ), Менск, «Першы дзень снежны» |Алексей Алексеевич Кащеев (Spinedoctor), Т.З., Москва, «Речи праздничного президента…» |Антон Юркавец (Аціла Юрай), Мінск, «Ён шукаў у небе месяц…» |Глеб Лабадзенка (Валер Дзялевіч), Менск, «горад сьніць, што ў кожным вакне» |Алёна Міхайлаўна Беланожка (Партызанка), Менск, «Калядны ордэн»
Анна Александровна Кругликова (Рыжик), Москва, «Первоснежное»
просыпаюсь,
а улица вся заснежена
и снежинки невероятно нежно
падают на нос прохожим
такие разные
друг на друга не похожие
и тают, едва касаясь кожи Таня Бородуля (Анісся Марс ), ТЗ, Минск, «Калядны верш »
Шматлюднасць і беспрытульнасць.
У золаце і галечы
Мой горад чакае свята.
Нядзеля. Зімовы вечар.
Чаканае свята прыйдзе
І ўсіх ашчаслівіць нечым:
Ласункам, абноўкай, цацкай
Ці неспадзяванай стрэчай.
І згаснуць агні на вулках,
І елкі пазносяць з хатаў.
А гораду будзе сніцца,
Як цудамі пахне свята. Кацярына Макарэвiч (Кася Студзень), Менск, «чакаю снегу…»
чакаю снегу
які па сумяшчальніцтву
перадасць некалькі слоў табе
седзячы на падаконніку і
нашэптваючы іх
абавязкова з раніцы
пакуль будзеш піць каву
гарбату ці што ты там п’еш
зіма не спяшаецца з візітам
а хворыя прызнанні
не могуць збіць тэмпературу
самастойна
так павялося што на Каляды
няма ні снегу ні цябе
жду снега
который по совместительству
передаст несколько слов тебе
сидя на подоконнике и
нашептывая их
обязательно утром
пока будешь пить кофе
чай или что ты там пьешь
зима не спешит с визитом
а заболевшие признания
не могут сбить температуру
самостоятельно
так сложилось что на Рождество
нет ни снега ни тебя Светашёва Таня "Ассоль" (Qwerty), Т.З. Минск, «снег бесполезный, сыпучий, нелипкий…»
снег -
бесполезный
сыпучий
нелипкий -
ветром сдувает в ручьи
я
исправляю
чужие ошибки
я
совершаю
свои
ты не уходишь
и если конечно
видно меня
сквозь снег -
видишь
как поздняя
лишняя нежность
капает
с нижних
век Аляксей Стрэльнікаў (Максудаў), Минск, «важна спыніцца ў тую хвіліну…»
важна спыніцца
у тую хвіліну, калі ў цябе нараджаеца бог...
неабавязкова маліцца, дастаткова ўспомніць аблічча
тых, хто табе калісь дапамог.
хто б ні сідзеў у цябе ўнутры,
марозіў страхам, ліпнуў агідаў, штурхаў рабіць гадкасці,
менавіта ў гэта імгненне
у цябе атрымаецца зладзіць з ім.
цябе, як уласна і ўсіх навокал,
потым вярнуць на каляіну жыцця, каб каціцца далей невядома куды і навошта.
але гэта будзе потым.
а зараз усміхніся скрозь тое, што коціцца з твайго вока. Павал Хадзiнскi (Стальныя дзьверы), Менск, «Скрозь жоўтае cлухаеш няўважліва…»
Скрозь жоўтае
cлухаеш няўважліва істотнае,
перапіс новага лісьця
табе ў абдымках жоўтае.
У ім застаецца ляжаць Раство
хутказноўнае альбо
трывалаляжалае. Нясу табе
носьбіт восені,
бывае ў вялікіх пакунках,
бывае ў выразных
расчараваньнях,
бывае ў жаданьні прынесьці
табе Раство,
прасоўваючы пальцы
скрозь жоўтае Яков Ерманок (Янка Гародня), ТЗ, Гродно, «Вот и зима»
Вот и зима. А погода - как осенью.
Лишь по ночам иногда прорывается:
Крыши домов вдруг покроются проседью,
Да на кустах седина появляется.
Дождь за окном, проявленье природное.
Снова испорченное настроение.
Может быть, это всего лишь погодное?
Серое небо, погода осенняя...
Поздно светает. И рано смеркается.
Солнце исчезло, закрытое тучами.
День ото дня ничего не меняется,
Только осталась надежда на лучшее.
Будут метели, морозы трескучие?
Или дожди в декабре, ближе к празднику?
Что-то зима затаилась за тучами,
И притворяется осенью, дразнится.
Но все уйдет в недалекое прошлое.
Тучи снежком, как природою водится,
Выпадут враз покрывалом-порошею.
И, наконец, на душе распогодится.
Время в пространстве - годичными волнами.
Жизнь и природа... Единое целое.
И превращается белое в черное,
Чтобы опять возвратить меня в белое. Валерыя Кустава (Улад Рака), Менск, «Хрумсткі калядны снег…»
Инесса Ганкина (Путник), Минск, «Возвращение»
Из цикла «Американский витраж»
Часть 4.
Возвращение
1
В лесу Мичигана поваленных елей не счесть,
висят над дорогой, стоят накренясь, полупьяно.
Хруст снега мое отмечает присутствие здесь –
в лесу Мичигана.
С дорожной тревогой расстанусь, не властен хайвэй,
и только немного покажется странно
знакомой тропинка, ведущая от белорусских полей
в леса Мичигана.
Мой бедный английский, тебя позабуду опять.
Дубовые листья как метки, душа—недотрога,
ты будешь безмолвно стоять,
дыша тишиной, и роняя слова на дорогу.
Мой бедный английский, мой русский, как все вы смешны!
На фоне лесной, всепланетной, прозрачной, стеклянной,
упавшей с ладони у Бога горошинки круглой Земли,
потерянной бусинки – точки, пропавшей в тумане.
28.02.08 Уладзімір Плавінскі (Уладзімір Буслаў ), Менск, «Першы дзень снежны»
Алексей Алексеевич Кащеев (Spinedoctor), Т.З., Москва, «Речи праздничного президента…»
Речи праздничного президента
Слушает мой пьяненький народ.
Начиная с этого момента
Буду ненавидеть Новый год.
Он приходит бутафорским гадом,
В нем куранты блеют, как баран,
Расцветает детскою отрадой,
Поводом нажраться вдрибадан.
Ждут его и весело, и тупо,
В магазинах толчея и ад,
Елки новогодние, как трупы,
На базарах мрачно возлежат.
У метро, в ларьке, с лицом помятым,
Судя по наколкам, из тюрьмы,
Старый хачик соблюдает свято
Ритул приготовленья шаурмы –
Тот же самый. Те же мандарины,
Оливье, подкисшее пюре,
Телевизор, гости, запах винный –
Я умру, должно быть, в январе,
На рассвете, в собственной квартире,
И тогда уже совсем всерьез
Мне подарит жизнь в загробном мире
Белый и крылатый Дед Мороз. Антон Юркавец (Аціла Юрай), Мінск, «Ён шукаў у небе месяц…»
Ён шукаў у небе месяц,
Чаму, ну чаму ён хаваецца?
Ён назіраў за пінгвінамі,
Але баяўся пакінуць станцыю.
У сьвята сярэдзіны лета
У іглу, якое будаваў
Ажно месяц, ён піў
Шампанскае, і келіх
Зьмярзаў літаральна
У хвіліну, ператвараючы
Салодкі напой у кубікі
Льда, так падобныя да
Яго тугі, калі ён ахінаў
Зямлю Эндэргбі й бераг прынцэсы Рагхіль
У ледзяной завірусе успамінаў
Пра цябе, дзяўчыну-кубікірубікі,
Але ты сьвяткавала свой Новы год
На Кастрычніцкай плошчы:
Мандарыны, лікёр ды
Брудныя пацалункі пад елкай.
І стаічныя мінус шэсьцьдзесят,
Прымушалі дрыжаць пасьмяротна.
Скотт сканаў не таму,
што быў ня першым,
А таму, што быў
Не апошнім. А калі
Замярзаюць сьлёзы,
На небе зьяўляецца месяц. Глеб Лабадзенка (Валер Дзялевіч), Менск, «горад сьніць, што ў кожным вакне»
горад сьніць,
што ў кожным вакне, –
як у маім –
агні
што кожны жлоб
адшкадуе пятак
на гірлянду
і панэльныя
бамбасховішчы
са свае вышыні
будуць шаптаць адно аднаму:
Каляды!..
і выбачацца: маўляў,
пацярпі пару дзён
і дзіўныя людзі
здымуць зь дзявярэй
амэлу
а ўжо ў панядзелак
Каляды занурацца ў сон
і цуду палова
можа ня стацца
цэлым
так што, дружа,
ня шчоўкай дзюбай
альбо
будзеш чакаць наступнага
сьнежня й сьнегу
у гэтым горадзе
гэтай ноччу
арго –
зорку ўбачыць
і сьледам за ёй
паехаць
і пакідаць на
рэшце
бібліятэку й праспэкт
аэрапорт
і трасы
корчмы й аўстэрыі
каб дзесьці ў лесе
выдыхнуць ёй:
“рэспэкт!..”
і падумаць сабе:
не падманулі старыя Алёна Міхайлаўна Беланожка (Партызанка), Менск, «Калядны ордэн»
Калючы маладзік плыве за ўласным клонам,
Што коламі аўто спаласаваны ўшчэнт.
Ляціць салодкі снег – і робіцца салёным,
Крануўшыся зямлі, дзе тае рэагент.
Я з ботаў абтрасу атручаныя брызкі,
Абняўшы мокры плот, ізноў злічу - няцот.
На елачках блішчаць пластмасавыя нізкі:
Фальшыва-залаты, прыходзіць новы год.
Ён атрымаў загад, ён выглядае гордым…
Пражэктары мігнуць, і плошча загудзе,
І восем прамянёў складуць калядны ордэн,
Які мінулы год прышпіліць да грудзей.
Дазволь пакінуць пост сівому генералу,
Што на былых франтах сваё адваяваў,
За ўсё аддзяч, не плач, жыві далей памалу,
І не вяртай мяне да леташніх выяў -
Навошта ўспамінаць, як бегла ў авангардзе,
Пры цуглях між зубоў, бо так было ямчэй,
І сэрца назаўжды здала ў палон пагардзе,
А цела прадала за агняцвет начэй.
Накіну паліто і вынырну ў надворак:
Згубіла недзе тут, ды як цяпер знайсці
Гарачае святло васьміпраменных зорак
На кіцелях гадоў, што зніклі ў небыцці…
Новогодний орден
Комолая луна плывёт за бледным клоном,
Колёсами авто раздавленным в момент.
Летает сладкий снег – и, делаясь солёным,
Садится на асфальт, где тает реагент.
С ботинок отряхну отравленные бусы,
И, приобняв забор, опять сочту: нечёт…
На ёлочках блестят пластмассовые «пупсы»:
Фальшиво-золотой, приходит новый год.
Он получил приказ – один из многих сотен…
Прожекторы мигнут, и площадь загудит,
И сложатся лучи в тот новогодний орден,
Что уходящий год прикрепит на груди.
Позволь покинуть пост седому генералу,
Который на фронтах провёл житейский путь,
Прости и отпусти, живи себе помалу,
Не обращай меня к тому, что не вернуть:
Зачем же вспоминать, как мчалась по пустыне,
Кусала удила, всегда была ничьей
И сердце отдала в заложники гордыне,
А тело продала за пылкий бег ночей?
Наброшу лёгкий плащ и выйду из квартиры:
Я потеряла здесь, да как теперь найти
Свет жарких орденов, украсивших мундиры
Тех лет, что вечно ждут меня в небытии?
Код для вставки анонса в Ваш блог
| Точка Зрения - Lito.Ru
минский фестиваль коллективный автор: Фестиваль одного стихотворения. Лауреаты. Сборник стихов.
лауреаты Фестиваля одного стихотворения
25.01.10 |
Fatal error: Uncaught Error: Call to undefined function ereg_replace() in /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/fucktions.php:275
Stack trace:
#0 /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/sbornik.php(200): Show_html('\r\n<table border...')
#1 {main}
thrown in /home/users/j/j712673/domains/lito1.ru/fucktions.php on line 275
|
|